Cerfontaine Transport

Veruit de belangrijkste nationale connectie is echter die met Italianen, zoals ook tot uiting komt in §. Koerier West-Vlaanderen. 3.2. 3.6, waar de rol van Italiaanse organisaties wordt besproken. Vijf of zes pizzeria’s in Amsterdam hebben jarenlang gefungeerd als de plaatsen waar beslissende afspraken over handel en transport werden gemaakt. De hoeveelheid drugs die wordt onderschept vormt in alle beschouwingen van politie en justitie in wezen de grote onbekende.

Als er echt grote partijen in één keer worden onderschept, zijn zij steeds van Colombiaanse origine; hiervan is de IJmuiden-vangst het duidelijkste voorbeeld. Maar er wordt in alle havens van West-Europa, zo lijkt wel, geprobeerd om coke binnen te smokkelen. ab transport. In 1991 werd via een door het Duitse BKA opgezette actie met een frontstore een grote hoeveelheid cocaïne (meer dan 300 kg) tot aan de afnemers in Nederland gevolgd.

Wat bij Venlo de grens overkwam, werd in drie partijen gesplitst. Die werden vervoerd naar een Colombiaans adres in Den Haag, een Joegoslavische afnemer in Zaanstad en een Nederlander in Uithoorn - ab transport. De vangst van de Amsterdamse politie op de laatste twee adressen kreeg overigens nog een vervelend staartje: op een gegeven moment bleek van die hoeveelheid een aantal kilo’s uit een opslagplaats van de politie verdwenen te zijn.

Omdat het in dit geval ging om politiemisdaad en niet om politie-corruptie, komt deze zaak in hoofdstuk 6 over corruptie evenwel niet voor. 3. 2.3. 2 (Transport naar Luxemburg). De rol van Surinamers, Antillianen en Arubanen Surinamers in Amsterdam waren tot in de jaren zeventig overwegend afkomstig uit de betere kringen of uit de middenklasse, en dit gold ook voor het handjevol Antillianen.

Er was een minderheid onder hen van afgemonsterde zeelieden en arbeiders, die in de jaren zestig werden aangeworven. Nog voordat de Amsterdamse industrie zich richtte op het Middellandse-Zee-gebied om te voorzien in haar tekort aan arbeiders, werden die (naar Brits voorbeeld, waar de tekorten op de arbeidsmarkt immers ook werden aangevuld met mensen uit de voormalige koloniën) via enkele werfacties gerecruteerd in Suriname en de Antillen. ab transport.

De werving van arbeiders en verpleegsters in de Nederlandse Antillen was veel beter voorbereid. Deze migranten waren geselecteerd en werden getest. Hun werving is van 1964 tot 1971 voortgezet (Koot en Ringeling, 1984; van Amersfoort, 1971). Het aantal Caraïbische migranten was overigens niet hoog. In 1970 bedroeg het in Amsterdam ongeveer 10 - ab transport.

Besseling Transport

Het waren vrijwel allemaal Creolen. Dit neemt niet weg dat zich in het Amsterdamse Wallen-gebied, op de Zeedijk en op de Nieuwmarkt, stilaan heel voorzichtig zoiets als een zwarte onderwereld begon af te tekenen. Rond het logement van zeelieden, in bepaalde beroemde cafés van die tijd (die overigens nog bestaan: de Cotton Club, Para André) en in een danshuis met Surinaamse jazz-musici (Casa Blanca) kwamen haar bewoners bijeen.

Groothuyse, huisarts in de Amsterdamse «rosse buurt» en in 1970 gepromoveerd op een dissertatie over vrouwelijke prostituées, onderscheidde in 1973, in zijn boek Het menselijk tekort van de pooier, onder andere het «Carib-type pooier» (ab transport). Transport Duitsland. Het waren mannen die zich als jongens al moeilijk hadden kunnen aanpassen en die reeds voordat zij naar Nederland kwamen een strafblad hadden.

Dat zware woord zien we bij een beschrijving van de sociale geschiedenis van Surinamers steeds weer opduiken: sociale problemen onder zwarten worden via associatie met het «zwarte vraagstuk» in de Verenigde Staten met het signaalwoord «getto» aangegeven - ab transport. Hoe ze tot pooierij vervallen? Groothuyse (1973: 114) ziet in nogal gedateerd taalgebruik «Daarnaast hun bewegingsdrang, die niet direct leidt tot de neiging te gaan werken.

En voorts hebben ze «als zwarte Nederlanders een ingehouden haat en ook een verborgen minderwaardigheidscomplex jegens blanken.» Zwarte souteneurs waren in de jaren zeventig inderdaad een bekende verschijning geworden. Zwarte prostituées waren er toen nog nauwelijks. De manier waarop Groothuyse toen schreef ging er in die dagen nog mee door omdat hij schreef over een sociaal probleem.

Binnenskamers werd er wel over gesproken en achter de gesloten deuren van het Nederlandse kabinet was zij in de jaren zestig zelfs aanleiding om een stop op de immigratie te overwegen! (mondelinge mededeling van J. Schüster, die binnenkort op het vertoog over het Nederlandse immigratiebeleid hoopt te promoveren) – maar in het openbaar gold de Surinaamse criminaliteit toch eerder als een uitvinding van de pers (Bovenkerk en Bovenkerk-Teerink, 1972).

Bayer zocht de Surinaamse arbeiders op in hun Amsterdamse cafés en schreef een eerste verantwoorde etnografie van deze groep (Bayer, 1965). Hijontwaarde wel degelijk ook «Zeedijk-Surinamers» in een hoofdstukje over «de onderwereld» en ging bij de hoofdstedelijke politie te rade hoeveel personen het hier betrof. Daar werd hem medegedeeld (p - ab transport.

Transport Enschede

Gevraagd naar een concreet getal, antwoordde men hem: 20. Maar daar waren erbij «die terreur uitoefenen in de binnenstad». Zwarte mensen werden veeleer als slachtoffers gezien van racisme en discriminatie dan als mogelijke misdadigers en de Amsterdamse politie kreeg het in de begin van de jaren zeventig dan ook zwaar te verduren met beschuldigingen van onnodig hard en agressief optreden (ab transport).